فروهرها

رباعی ۱۴ خیام بیان می‌کند: «این بحرِ وجود آمده بیرون ز نَهُفْت ***کس نیست که این گوهرِ تحقیق بِسُفْت» منظور این بیت این است که جهان‌های وجود مانند گوهرهایی در بحر یا جهان‌های عدم هستند. در مقاله کلمه دریا و در مثنوی ۱ نسیمی کلمات دریا، بحر و گوهر و در قصیده ۱ سوزنی سمرقندی کلمات دریا، بحر و گهر در قصیده ۱ حزین لاهیجی و در قصیده ۳۶ ظهیر فاریابی و در قصیده ۳۶ صغیر اصفهانی کلمات دریا و گوهر و در شعر ۱ در نیایش خداوند بوستان سعدی و در غزل ۱ بیدل دهلوی کلمات دریا و بحر و در شعر ۱ حمید الدین بلخی کلمات بحر و گوهر و در شعر ۱ آغاز کتاب شاهنامه فردوسی و قصیده ۳۶ سوزنی سمرقندی و در غزل ۱۳۶ فروغی بسطامی کلمه گوهر وجود دارد. اگر رباعی ۱۴ خیام و بیت «بنی آدم اعضایِ یکدیگرند *** که در آفرینش ز یک گوهرند» از حکایت ۱۰ سعدی را با یکدیگر قیاس کنیم مشخص است که منظور از گوهر جهان‌های وجود یا تن واحد آدم یا روح الله یا روح القدس یا رب است. دایره یا حلقه جهان دوقطبی شبیه هلال ماه است. در غزل ۱۳۶ شهریار عبارت «حلقه هلال» و در غزل ۱ محتشم کاشانی و در شعر ۱ دیگر سروده‌های فرخی یزدی کلمات حلقه و هلال و در قصیده ۳۶ جیحون یزدی و در غزل ۱۶۳ جهان ملک خاتون کلمه هلال وجود دارد. عنوان غزل ۱۳۶ شهریار «مکتب طبیعت» است. در شعر ۱ در عدل و تدبیر و رای بوستان سعدی و در شعر ۱ حمید الدین بلخی و در برگ ۱۶۳ کتاب الف کلمه طبیعت ذکر شده است. خداوند در طبیعت نشانه‌هایی برای تشخیض راه کمال قرار داده است. در توضیحات «بنی‌آدم اعضای یکدیگرند» در ویکی‌پدیا عکس فرش نصب شده در سازمان ملل متحد که شعر بنی‌آدم در آن نقش بسته آمده است. این مصرع از حکایت ۱۰ باب اول در سیرت پادشاهان گلستان سعدی است. در شعر ۱ در عدل و تدبیر و رای بوستان سعدی کلمات حکایت و اول و در ترکیبات ۱ مجد همگر کلمات حکایت و گلستان و در غزل ۱۳۶ فروغی بسطامی کلمه حکایت و در برگ ۶۳ کتاب کیمیاگر و در برگ ۱۶۳ کتاب مکتوب عدد ۱۰ و در مقاله کلمات باب، اول، پادشاهان و گلستان و در شعر ۱ مجلس اول سعدی عدد ۱۰ و کلمه گلستان و در قصیده ۱ عراقی عبارت «ده گلستان» و در شعر ۱ در نیایش خداوند بوستان سعدی کلمات پادشاهان، گلستان و بنی‌آدم و گلیم و در شعر ۱ حمید الدین بلخی و در برگ ۱۳۶ کتاب زهیر کلمه گلیم یا فرش وجود دارد. در ادامه ویدئویی آمده که در آن گلیم یا فرش مشخص است. در قصیده ۳۶ جیحون یزدی و در قصیده ۳۶ سوزنی سمرقندی کلمه فر و در مقاله کلمه فروهر وجود دارد. منظور از فروهرها یا فر کیانی مرحله روح الله یا روح القدس یا رب است. در توضیحات فروهر در ویکی‌پدیا بیان شده که در این آموزه جهان "فروهر‌ها" یا همان جهان "مینو" خوب مطلق است و بدی و کژی در آن راه ندارد. در مقاله بیان شده که در مرحله رب تنها صفات خداوند حضور دارند و صفات شیطان حضور ندارند. از این جهت این مرحله یک جهان ۱ قطبی است. در شکل راه کمال یکی از مراحل رب یا مراحل وجود به شکل خورشید نشان داده شده است. در توضیحات فر کیانی در ویکی‌پدیا بیان شده: «نماد خورشید بالدار در فرهنگ خاورمیانه و در تمدن مصر، سوریه، و آشور تاریخی طولانی دارد و نماد فروهر اقتباسی از آن است.» در مقاله کلمات نماد، خورشید، بال، فرهنگ و مصر و در غزل ۳۶ فرخی یزدی کلمه تمدن وجود دارد. کلمه فروهرها نشان می‌دهد که بیش از ۱ مرحله رب وجود دارد. در مقاله به توضیحات کتاب کلاغ پیر در سایت کتابراه اشاره شده است. در سایت کتابراه درباره کتاب کلاغ پیر بیان شده: «در هوای نمناک، تند و خدنگ می‌پرید. کله سفید پشته‌های کنار دریا را که از دور می‌درخشید، دید. در این هنگام یک لکه سیاه بزرگی به چشمش خورد که آن پایین ممتد می‌شد. این باتلاق بود. اطراف آن، روی بلندی‌ها خانه‌هایی وجود داشت، ولی روی هامون که یک فرسنگ درازای آن می‌شد، هیچ نشان آدمیزاد پیدا نبود. توده‌های زغال و در انتهای آن تل‌های کوچک سیاه دیده می‌شد که بین آن‌ها چاله‌های آب تلألؤ می‌زد.» در این مطلب کلمه هامون و در مقاله کلمه دریاچه ذکر شده است. در توضیحات دریاچه هامون در ویکی‌پدیا بیان شده: «نکته مشترک دیگر موجود میان وروکشه و کس اویا وجود ۹۹۹۹۹ فروهر است وروکشه، فروردین یشت و کس اویا زامیادیشت.» عدد بزرگ ۹۹۹۹۹ برای این بیان شده که بگوید تعداد فروهرها یا تعداد مراحل رب یا روح الله یا روح القدس عددی بزرگ یا بی‌نهایت است. در مقاله کلمه بزرگ و در شعر ۱ بوستان در نیایش خداوند بوستان سعدی و در شعر ۱ شاهنامه فردوسی «فریدون» و در باب ۱۶۳ انجیل برنابا کلمات راز و بزرگ ذکر شده‌اند. اشو نویسنده کتاب «راز بزرگ» است. جهان‌های عدم جمع فروهرها یا جهان‌های رب است. عدد ۹۹۹۹۹ به ۹ جهان عدم نیز اشاره می‌کند. دریا یا دریاچه نیز نمادی از جهان‌های عدم است. در شعر ۱ در نیایش خداوند بوستان سعدی و در شعر ۱ مجلس اول سعدی کلمات دریا و عدم ذکر شده‌اند. جهان‌های عدم در لازمان قرار دارند. خداوند در سوره‌های معارج و حج در قرآن برای بیان لازمان از عددهای بزرگ استفاده کرده است؛ چون در گذشته لازمان را درک نمی‌کردند. سوره معارج به معراج یا عروج یا رفتن به جهان عدم اشاره می‌کند. حج نمادی از جهان‌های عدم است. در زیر آدرس مقاله استاد طاهری با عنوان «معراج حج» آمده که بیان می‌کند: «حج، عروجی به هفت آسمان، یعنی هفت گنجینه ی آگاهی های هستی، آن هم در میان جمع است. در این حرکت، با گم شدن در سیل خروشان و یکپارچه ی حج گزاران، محو شدن هم تجربه می شود؛ اما هدف، بالاتر از این یکپارچگی و بالاتر از این محو شدن است و کسی به آن می رسد که با آمادگی عازم این مسیر شده باشد.» سوره معارج ۲۲۱ کلمه دارد. در مقاله عدد ۲۲۱ ذکر شده است. در توضیحات فر کیانی در ویکی‌پدیا بیان شده: «در سکه یافت شده مربوط به پیش از دوره اشکانیان و سده سوم پیش از میلاد مسیح، وادفَرَداد یکم، فرترکه پارس درحالی در مقابل آتشکده زرتشتی و درفش کاویانی در حال نیایش است که در بالای آتشکده، نماد فر کیانی به وضوح مشخص است» در مقاله کلمه سکه ذکر شده است. در توضیحات درفش کاویانی در ویکی‌پدیا بیان شده: «دِرَفشِ کاویانی پرچم اسطوره‌ای و تاریخیِ ایران از پادشاهی پیشدادی، پادشاهی کیانی تا پایان شاهنشاهی ساسانی بود که بنا به روایت فردوسی در شاهنامه، این درفش با خیزش کاوه آهنگر دربرابر ضحاک و آغاز پادشاهی فریدون پدید آمد.» در مقاله به شاهنامه فردوسی، فریدون، کاوه آهنگر و ضحاک اشاره شده است. در توضیحات فریدون در ویکی‌پدیا بیان شده: «دومین بار فر بگسست، آن فر جم پسر ویونگهان به پیکر مرغ وارغن به بیرون شتافت. این فر را فریدون پسر خاندان آتبین برگرفت که جز زرتشت پیروزترین مردمان بود.» در قصیده ۱ حافظ و در قطعه ۱ سلیم تهرانی و در قطعه ۶۳ ابن یمین به جمشید اشاره شده است. در توضیحات جمشید در ویکی‌پدیا بیان شده: «فره در سه نوبت یا در سه قسمت از جم جدا شد، و هر بار فره یا بخش از فره به صورت پرنده وارِغنَه گریخت. نخستین خورنه را ایزد مهر تیزگوشِ هزار هنر گرفت، دومی را ثرَیتَونَه مغلوب‌کننده دیو اَژی دهاکَه، سومی را کرَساسپَه، یکی دیگر از اژدهاکشان محبوب گرفت که در پایان جهان نقشی را بر عهده دارد.» منظور این جمله این است که جمشید از صفات خداوند دور شد. در اوستا صفات خداوند به مرغ وارغن تشبیه شده است. در شعر ۱ در نیایش خداوند بوستان سعدی و در غزل ۱ آشفته شیرازی کلمات صفات و مرغ و در ترجیع بند ۱ خاقانی و در شعر ۱ دیگر سروده‌های فرخی یزدی کلمات فر و مرغ و در غزل ۱ غنی کشمیری و در قصیده ۳۶ ظهیر فاریابی و در غزل ۳۶ فرخی یزدی و در رباعی ۳۶۱ فرخی یزدی و در برگ ۳۶۱ کتاب پله پله تا ملاقات خدا و در غزل ۱۱۳۶ مولانا و در مثنوی ۹۹ ملا احمد نراقی و در غزل ۱۵۴۳ صائب تبریزی کلمه مرغ وجود دارد. در مقاله به سوره نور اشاره شده است. آیه ۴۱ سوره نور بیان می‌کند: «آیا ندیدی که هر کس در آسمانها و زمین است تا مرغهایی که در هوا پر گشایند همه به تسبیح و ثنای خدا مشغولند؟ و همه آنان صلاة و تسبیح خود بدانند، و خدا به هر چه کنند آگاه است.» در آیه ۴۱ سوره نور به تسبیح و ثنای خدا اشاره شده است. در مقاله به نقل از الهی قمشه‌ای بیان گردید که منظور از حمد، ستایش و بندگی آراسته شدن به صفات خداوند است. شماره نماد نجومی خورشید ۱ و شماره نماد نجومی ماه ۴ است. این دو عدد در کنار یکدیگر عدد ۴۱ را ایجاد می‌کند. در مقاله بیان شده که ماه و شب نماد زن و خورشید و روز نماد مرد هستند. بسم الله الرحمن الرحیم جمع معشوق و عاشق و بیانگر عشق ماه و خورشید یا بالاترین مرتبه عشق در جهان دوقطبی نیک و بد یا مرحله روح الله یا روح القدس است. منظور از ماه کامل یا بدر یا ماه شب ۱۴ نیز مرحله روح الله است. در مرحله روح الله حلقه جهان دوقطبی که شبیه ماه است کامل می‌شود. در شکل راه کمال که در مقاله آمده این موضوع مشخص است. آهنگ فیلم «شبی که ماه کامل شد» اثر محسن چاوشی است. در برگ ۳۶ کتاب کیمیاگر کلمه ماه بدر و در قصیده ۳۶ جیحون یزدی و در ترجیع ۱ خاقانی کلمات بدر و فر کلمات بدر و فر و در شعر ۱ دیگر سروده‌های فرخی یزدی کلمات بدر، «ماه رخ چهارده ساله» و فر وجود دارند. اگر کلمه فروهرها را به عدد ابجد وسیط تبدیل کنیم حاصل ۴۱ می‌شود. در مقاله کلمه همای و در ترجیع بند ۱ خاقانی کلمات همای، مرغ، استخوان، فر و شفق و در شعر ۱ مجلس اول سعدی و در برگ ۳۶۱ کتاب زهیر کلمه اسماعیل و در غزل ۳۶ و رباعی ۱۳۶ فرخی یزدی کلمه زارع وجود دارد. در مقاله‌ای با عنوان «جستاری پیرامون «همای»» نوشته اسماعیل شفق و جمیله زارعی که آدرس آن در ادامه آمده بیان شده: «همای مرغ استخوان خوار معروفی است که در راسته شکاریان قرار می گیرد. شهرت این پرنده در ادبیات فارسی براساس جایگاه اسطوره ای آن است؛ آنچنان که سایه این پرنده بر سر هر کس می افتاد او را سعادتمند می دانستند و حتی وی را پادشاه می کردند. در علم پرنده شناسی این پرنده را در خانواده کرکس ها قرار داده اند. هما (هومیا یا هوما یا هومیه و یا هومایه) در اوستا به معنای (خجسته) آمده و در شاهنامه از درفش (همای پیکر) یاد شده است. همچنین در اوستا از مرغی به نام «مرغ وارغن» نام برده شده، که فر به صورت این پرنده از پیکر جمشید جدا گردیده است. مرغ «وارغن» را برخی سیمرغ، برخی پرنده ای از جنس شاهین و برخی به پیروی از (وُلف) شاهین و معین هم یکی از معانی همای را «وارغن» آورده است. مرغ وارغن با سیمرغ افسانه ای خلط شده؛ ولی در حقیقت «مرغ وارغن» همان همای امروزی است. با وجود اینکه همای در فرهنگ ایرانی پرنده ای مشهور است؛ اما نوشته های بسیار اندک و پراکنده ای درباره آن وجود دارد.» در مقاله کلمه شاهین و در باب ۱ کتاب مقدس استر کلمه کرکس وجود دارد. منظور از سیمرغ جمع مرغ‌ها یا جمع صفات خداوند یا جهان‌های عدم است. بیت زیر از شعر ۱ در نیایش خداوند بوستان سعدی بیان می‌کند که خداوند آنچنان جهان گسترده‌ای خلق کرده است که سیمرغ در دوردسترین مکان یعنی قاف نیز به سهم خود می‌رسد. قاف یا کوه قاف دوردست‌ترین جای ممکن در راه کمال یا آخرین مرحله کمال یا جهان‌های عدم است. در بیت زیر از قصیده ۱ حافظ کلمات سیمرغ و عروج ذکر شده‌اند. منظور از عروج رفتن به جهان‌های عدم است.

چنان پهن خوان کرم گسترد *** که سیمرغ در قاف قسمت خورد (شعر ۱ در نیایش خداوند بوستان سعدی «سرآغاز»)

سیمرغ وهم را نبود قوّت عروج *** آنجا که بازِ همّت او سازد آشیان (قصیده ۱ حافظ)

در ترجیع بند ۱ خاقانی کلمه منطق طیر وجود دارد. در توضیحات سیمرغ در ویکی‌‌پدیا بیان شده: «منطق الطیر عطار داستان سفر گروهی از مرغان به راهنمایی هدهد به کوه قاف برای رسیدن به آستان سیمرغ است. هر مرغ به عنوان نماد دسته خاصی از انسان‌ها تصویر می‌شود. سختی‌های راه باعث می‌شود مرغان یکی یکی از ادامه راه منصرف شوند. در پایان، سی مرغ به کوه قاف می‌رسند و در حالتی شهودی در می‌یابند که سیمرغ در حقیقت خودشان هستند.» اگر این متن را به عدد ابجد وسیط تبدیل کنیم حاصل ۱۱۶۳ می‌شود. در توضیحات کوه قاف در ویکی‌پدیا بیان شده که در ادبیات فارسی قاف را نشیمن سیمرغ و ققنوس ذکر کرده‌اند. در توضیحات کوه قاف در ویکی‌پدیا به نقل از حکایت عقل سرخ از سهروردی بیان شده که کوه قاف رمز عالم بالاست. در مقاله کلمه حکایت و در شعر ۱ در نیایش خداوند بوستان سعدی و در خطبه ۱ نهج البلاغه و در قصیده ۱ حافظ و در شعر ۱ مجلس اول سعدی و در ترجیع بند ۱ مولانا و در مثنوی ۱ نسیمی و در ترجیع بند ۱ خاقانی و در شعر ۱ حمید الدین بلخی و در قطعه ۶۳ ابن یمین و در غزل ۱۶۳ سعدی کلمه عقل و در قطعه ۱ خاقانی کلمه عقول و در مقاله کلمه سرخ ذکر شده است. در توضیحات شهاب‌الدین یحیی سهروردی در ویکی‌پدیا بیان شده: «سرانجام به دستاویز آن که وی سخنانی برخلاف اصول دین می‌گوید، از ملک ظاهر خواستند که او را به قتل برساند، و چون وی از اجابت خواسته آن‌ها خودداری کرد، به صلاح الدین ایوبی شکایت بردند. متعصبان او را به الحاد متهم کردند و علمای حلب خون او را مباح شمردند (اتهام او معاندت با شرایع آسمانی اعلام شد).» در مقاله به تهمت وارد کردن به نسیمی مشابه سهروردی در شهر حلب اشاره شده است. در مطلبی که از توضیحات نسیمی در ویکی‌پدیا در مقاله آمده به شهاب الدین ابن هلال اشاره شده است. در آیه نور عبارت «آسمان‌ها و زمین» ذکر شده است. جهان مادی ۱ آسمان دارد. اشو نویسنده کتاب‌‌های «فقط یک آسمان» و «راه کمال» است. در شعر ۱ مجلس اول سعدی و در شعر ۱ حمید الدین بلخی کلمات راه و کمال ذکر شده‌اند. منظور از آسمان‌ها راه کمال است. در آیه ۱۶:۳۱ انجیل برنابا و در غزل ۳۱۶ فروغی بسطامی کلمه آسمان و در قطعه ۶۳ ابن یمین و در غزل ۱۳۶ فروغی بسطامی و در برگ ۱۳۶ کتاب والکیری‌ها کلمه کمال وجود دارد. منظور از «آسمان‌های و زمین» کل راه کمال یا آخرین مرحله کمال یا جهان‌های عدم یا آسمان هفتم است. در شکل راه کمال که در مقاله آمده این موضوع مشخص شده است. در خطبه ۱ نهج البلاغه و در غزل ۳۶ خاقانی عبارت هفت آسمان وجود دارد. در شعر ۱ حمید الدین بلخی کلمه انعام وجود دارد. آیه ۱ سوره انعام و ترجمه الهی قمشه‌ای بیان می‌کند: «ستایش خدای راست که آسمانها و زمین را آفرید و تاریکی‌ها و روشنایی را مقرّر داشت (و با آنکه نظم آسمان و زمین دلیل یکتایی اوست) باز کافران به پروردگار خود شرک می‌آورند.» اگر این آیه را به عدد ابجد کبیر تبدیل کنیم حاصل ۱۰۲۹۶ می‌شود. در مقاله بیان شده اگر آیه نور و ترجمه خرمشاهی را به عدد ابجد کبیر تبدیل کنیم حاصل ۲۹۱۰۶ می‌شود. ارقام عددهای ۱۰۲۹۶ و ۲۹۱۰۶ مشترک هستند. در آیه نور و در آیه ۱ سوره انعام عبارت «آسمان‌ها و زمین» وجود دارد.